Η Βούλα είναι περιοχή της Ανατολικής Αττικής, χτισμένη στα παράλια του Σαρωνικού, 16,4 χιλιόμετρα νότια του κέντρου της πόλης. Βρίσκεται ανάμεσα στις περιοχές της Γλυφάδας και της Βουλιαγμένης. Διοικητικά ανήκει στον Δήμο Βάρης-Βούλας-Βουλιαγμένης, του οποίου είναι και έδρα, και στην περιφερειακή ενότητα Ανατολικής Αττικής. Ο πληθυσμός της, σύμφωνα με την απογραφή του 2011, είναι 28.364 κάτοικοι. Συμπεριλαμβάνεται σύμφωνα με μερικές πηγές στο πολεοδομικό συγκρότημα Αθηνών.
Ιστορικά στοιχεία
Υπάρχουν ίχνη κατοίκησης από το τέλος της νεολιθικής εποχής (3.000 π.Χ.) και ίχνη μυκηναϊκών οικισμών στην περιοχή. Κατά την αρχαιότητα, η Βούλα, μαζί με τη γειτονική Βουλιαγμένη, αποτελούσε το δήμο Αιξωνίδων Αλών της Αρχαίας Αθήνας. Η ονομασία δείχνει ότι υπήρχαν αλυκές στο δήμο, ενώ τον χαρακτηρισμό Αιξωνίδων τον παίρνει από τη γειτονική Αιξωνή (σημερινή Γλυφάδα), για να ξεχωρίζει από το δήμο Αλαί Αραφηνίδες (τη σημερινή Ραφήνα). Υπολογίζεται ότι είχε περίπου 800 πολίτες που άνηκαν στην Κεκροπίδα φυλή. Σε ανασκαφές που πραγματοποιήθηκαν την δεκαετία του 2000 στην Βούλα κοντά στη λεωφόρο Βάρης βρέθηκε κτιριακό συγκρότημα των κλασσικών χρόνων (τέλη 5ου-4ου αιώνα π.Χ.) που ταυτοποιήθηκε ως η αρχαία αγορά του δήμου Αιξωνίδων Άλων. Το κτιριακό συγκρότημα έχει έκταση 1.500 τετραγωνικά μέτρα και αποτελείται από 12 δωμάτια, ένα ιερό και ένα πηγάδι. Επίσης βρέθηκαν χάλκινα νομίσματα, χάλκινα στάθμια, μολύβδινες αγνύθες και δικαστικά πινάκια. Έχουν βρεθεί κύρια οικιστικά σύνολα, ένα βορειοδυτικό και ένα νοτιοανατολικό. Το νεκροταφείο του δήμου ήταν στα σημερινά Πηγαδάκια. Ο κύριος ναός του δήμου ήταν ο ναός του Απόλλωνα Ζωστήρα, στη σημερινή Βουλιαγμένη. Το κύριο σημείο αμυντικής θωράκισης ήταν η ακρόπολη του δήμου, στο λόφο Καστράκι, στα όρια των δήμων Βάρης, Βούλας και Βουλιαγμένης.
Ο σημερινός οικισμός δημιουργήθηκε τη δεκαετία του 1920 από έναν οικοδομικό συνεταιρισμό που δημιούργησε στην περιοχή μία παραθεριστική συνοικία. Μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή του 1922, εγκαταστάθηκαν οικογένειες Μικρασιατών που τους παραχωρήθηκε μία έκταση γης. Το Μνημείο Ιωνίας που βρίσκεται στην πλατεία Αγίου Ιωάννου, αποτελεί το μνημείο μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων της Μικράς Ασίας από το Τουρκικό κράτος.[6] Το 1921 άρχισε να λειτουργεί στη Βούλα το νοσοκομείο Ασκληπιείο ως σανατόριο για τη θεραπεία παιδιών με φυματίωση και ραχίτιδα. Το 1948 μετατράπηκε σε νοσοκομείο για ορθοπεδικά περιστατικά και αργότερα προστέθηκαν και άλλες ειδικότητες.[7]
Ο οικισμός μέχρι το 1929 ανήκε στον Σπυρίδων Γλαρίδη. Από το 1929 μέχρι το 1935 αποτέλεσε οικισμό της κοινότητας Βάρης, ενώ από το 1934 αποτέλεσε ξεχωριστή κοινότητα. Το 1945 στην κοινότητα Βούλας προσαρτήθηκε από την κοινότητα Βάρης και ο οικισμός της άνω Βούλας, ο οποίος καταργήθηκε το 1954. Η κοινότητα Βούλας αναγνωρίστηκε σε δήμο το 1982. Ο Δήμος Βούλας διατηρήθηκε μέχρι το 2010, οπότε καταργήθηκε με την εφαρμογή του προγράμματος Καλλικράτης και εντάχθηκε στον Δήμο Βάρης-Βούλας-Βουλιαγμένης. Ο πληθυσμός της Βούλας αυξάνεται συνεχώς με εξαιρετικά μεγάλο ρυθμό. Αναλυτικά η πορεία του πληθυσμού από τη δεκαετία του 1920:
Πορεία του πληθυσμού:
| Έτος | 1940 | 1951 | 1961 | 1971 | 1981 | 1991 | 2001 | 2011 |
| Πληθ. | 1.471 | 2.106 | 3.864 | 5.374 | 10.539 | 17.998 | 25.532 | 28.364
|
